Maurice Knijn 

Direct naar de doorbraken van Maurice? Klik hier!

Het afgelopen jaar heb ik de overstap gemaakt van financieel adviseur bij de Rabobank naar het onderwijs en ben nu sinds korte tijd docent Nederlands. Ik geef les op het vmbo in de Bijlmer, vlak bij mijn oude werkplek. Mijn interesse voor het onderwijs ontstond al tijdens mijn baan bij als financieel adviseur. Ik kon aan een project meedoen om basisschoolleerlingen te coachen op hun eerste jaar op de middelbare school. Dit moment was een mijlpaal voor mij. Ik heb dit 2 jaar met veel plezier gedaan, tot het besef kan: hier moet ik wat mee doen. Maar hoe ga je die sprong wagen? Ik ben toen zelf op onderzoek gegaan naar de mogelijkheden van werken in het onderwijs, tot het moment dat ik het werk als financieel adviseur niet meer zo boeiend vond. Digitalisering was daar een belangrijke reden voor. De bank heeft mijn plannen toegejuicht en me geholpen om de sprong uiteindelijk te wagen. Zo ben ik begonnen met de bootcamp. Ik ga beginnen aan een zij-instroomtraject bij de Hogeschool van Amsterdam voor een tweedegraads lesbevoegdheid en daarnaast sta ik voor de klas. Mijn nieuwe baan voelt als een verademing, je hebt toch veel spanningen opgebouwd. Nu ik aan de slag ben, valt er een last van mijn schouders en het voelt echt als een puzzelstukje die op zijn plek is gevallen. 

Ik ben intensief bezig geweest met de zoektocht richting het onderwijs. Ik heb veel connecties aangehaald, om een goed beeld te krijgen van of het onderwijs bij mij past. De Rabobank is een grote organisatie maar zeker met oog op de medewerker, als je wil groeien. Mijn manager wilde mij heel graag helpen in het zoeken naar de mogelijkheden. Ik heb me absoluut gesteund gevoeld en had ook zeker een schop onder mijn kont nodig om in actie te komen. De bootcamp kwam precies op het juiste moment. Ik had een helder plan toen ik aan de bootcamp begon, maar dat neemt niet weg dat je ook je oogkleppen af moet doen: je openstellen om te kijken wat het onderwijs je nog meer kan bieden. Daarom heb ik deze periode gebruikt om te onderzoeken of ik les wilde geven in het basisonderwijs of op het voortgezet onderwijs, ook heb ik me ook georiënteerd op het MBO. Uiteindelijk is dat het voortgezet onderwijs geworden. Ik heb daar lang over getwijfeld, maar ik ben gelukkig goed begeleid om een weloverwogen keuze te maken. Het voortgezet onderwijs past bij mij, vanwege de doelgroep en ondanks de verplichte lesmethoden, heb je enorm veel vrijheid in hoe je je lessen voorbereidt.  

Het is belangrijk te doen waar je blij van wordt. Ik had echt nog wel plezier bij de bank, maar door digitalisering veranderde de rol en daardoor miste ik de verbinding tussen mijzelf en de klant. Dat mensgerichte zoek ik op in mijn werk en haal ik plezier uit. Daarnaast houd ik ervan om te presenteren, kennis te delen. Het onderwijs is natuurlijk de aangewezen plek om dat te doen. Ik heb een studie sportmanagement gedaan, hier heb ik ook al vaak voor de groep gestaan. Dat vond ik leuk, en hier heb ik mijn presentatievaardigheden kunnen uitbouwen en geleerd om mensen aan het werk te krijgen. Dat ging me vrij makkelijk af, maar het docentschap is natuurlijk echt heel anders. Natuurlijk is het niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Leerlingen testen je, maar je leert hun op de juiste manier te benaderen. Dat is een leuke uitdaging.  

Soms voel ik me een cowboy tussen mijn collega docenten met mijn ideeën over de lesindeling. Dat is leuk, soms ook gevaarlijk. Ik heb het gevoel dat ik mijn creativiteit kwijt kan in mijn lessen en dat het wordt gewaardeerd als ik dit deel met andere collega’s. Ik overleg met hen wat mijn aanpak is. Maar er zijn natuurlijk ook gewoon lesmethodes. Je weet wat er getoetst gaat worden, daarbinnen kan je variatie aanbrengen om een leuke les te maken. Die vrijheid spreekt me aan. Ik kijk ernaar uit om de opleiding te beginnen, want de theorie gaat mij nog meer onderbouwing geven voor mijn lessen. Didactisch goede lessen neerzetten en daarbinnen je eigen visie inbrengen. Dat voelt goed, ik heb er zin in. Ik moet 2 jaar studeren voor mijn tweedegraadsbevoegdheid. De combinatie van zelf leren, lessen voorbereiden, lessen geven en zelf de boeken induiken zal wennen zijn. Ik hoop dat ik ook hier snel mijn weg in vind.   

Een stukje zekerheid. Vooral betreft het geld en het inkomen. Ik ben niet voor niets financieel adviseur geweest en heb tijdens mijn overstap steeds gekeken naar mijn financiële situatie. Dat vond ik heel belangrijk. Het heeft me ook wel eens tegengehouden in het geheel, ik heb daar in de bootcamp met de begeleider veel tijd aan besteed. Ik wilde zeker weten dat ik de financiële zekerheid die ik kende en het vangnet dat ik had, niet zomaar op zou geven. Je wil toch je hypotheek kunnen betalen en leuke dingen blijven doen. Er leek een taboe te zijn over de salarissen, ik kon nergens een duidelijk antwoord krijgen wat je nu precies verdient als docent. De beantwoording van die vraag was nodig om het financiële plaatje in te vullen. Maar dat inzicht bleek nog lastig. Er zijn zoveel variabelen binnen de salarisschalen in het onderwijs. In mijn onderzoek bleek er een groot verschil te zijn in de budgetten van ROC’s en het voortgezet onderwijs. Reden voor mijn keus voor het voortgezet onderwijs was onder andere dat ik dichter ingeschaald kon worden bij mijn vorig salaris. Uiteindelijk is het gesprek met de school waar ik terecht ben gekomen heel fijn verlopen, en zijn we samen tot een salaris gekomen waar we tevreden mee waren. Dat was echt de rust waar ik naar op zoek was. Dat het financieel ook daadwerkelijk mogelijk was.  

Absoluut. Het is moeilijk om een warm nest achter te laten, je collega’s, werk, maar ook de organisatie en het gemak met goede secundaire arbeidsvoorwaarden en een fijn salaris. Maar ik voelde ook; als ik dit nu niet doe, krijg ik spijt. Vol overgave, en gesteund door mijn collega’s en manager ben ik aan de bootcamp gestart. Dat was spannend; ik wist niet goed waar ik aan begon en wat het me zou kunnen opleveren. De geruststellende gedachte was dat ik altijd nog terug kon naar de Rabobank, dat gaf me de ruimte om te ontdekken wat bij me paste. Dit had ook een keerzijde. Ik ben een zekerheidszoeker, en het houdt je ook gebonden aan de bank. Dus dan ga je toch met 80% een overstap in, en die 20% houd je verbonden aan je werkgever. Ook de combinatie met corona deed me twijfelen: is dit het moment om het onderwijs in te gaan? Het lerarentekort is er, maar door corona kon het ook zo zijn dat je online moest starten en ik wist niet hoe het schoolbeleid eruit zou komen te zien. 

In de bootcamp heb ik geleerd dat de onderwijswereld zo gigantisch groot is in functies en mogelijkheden. Je kan echt alle kanten op. Mijn beginplan is mijn eindplan geworden, maar de tussentijd was een grote ontdekkingsreis. Wat mij betreft zou de ondergrens van de salarissen in zijn algemeenheid hoger mogen zijn. Je hebt vier jaar lang gestudeerd voor een functie die wij in de maatschappij allemaal belangrijk vinden. Daar mag best wat meer tegenover staan. 

Heel open, ze vinden het tof dat ik ben gestart. Degene die ik vervang, was een geliefde docent en ook een goede docent. Dus je hebt wel te maken met een erfenis, je moet wat invullen. Dat is spannend. Tegelijkertijd is iedereen anders. Veel docenten vinden het stoer dat ik deze stap heb gemaakt. Je wordt echt in het diepe gegooid en komt gelijk als volwaardig docent voor de klas. Meester Maurice, succes! Het was spannend, zeker de eerste dag, maar mijn collega’s staan open voor vragen en ik kan veel van hen leren. We delen onze ideeën over hoe je je eigen lessen interessant maakt en staan open voor elkaar.  

Mijn jeugddroom, die was toch zoals van velen; ik wilde profvoetballer of politieagent worden toen ik klein was. Later archeoloog of notaris. Maar het vak Nederlands heb ik wel altijd heel erg leuk gevonden. Nog steeds vind ik het een belangrijk vak, de kracht van taal is bijzonder. Nu ik voor de klas sta, klopte het gevoel dat ik had over het onderwijs: je kan betekenisvol werk verrichten. Ik vind het mooi om leerlingen door middel van de Nederlandse taal te helpen hun weg te vinden naar de maatschappij. Om hen een goede basis te geven, dat maakt me blij. Ik ben een jonge docent, dat vinden leerlingen tof en helpt me om snel aansluiting te vinden. Om ook van leerlingen terug te horen dat ze mijn lessen leuk vinden, is fijn om te horen. Dat geeft ontzettend veel voldoening.  

Als leraar Nederlands is het een uitdaging om in slechts drie woorden aan te geven wat belangrijk is daarvoor. Authenticiteit is belangrijk, als je bij jezelf blijft, geef je jezelf de kans verder te ontwikkelen. Ik had het goed naar mijn zin bij de bank, had leuke collega’s en hield ervan om klanten te adviseren, maar uiteindelijk heb ik toch gekozen voor iets wat echt bij mij past, omdat het werk in de bankwereld zich steeds meer richt op online. Ik houd van een werkomgeving waar ik de verbinding met mensen heb en ze iets kan overbrengen, het onderwijs. De waardering die dat geeft, is voor mij ook een belangrijke factor. Het geeft me echt veel plezier om op mijn eigen manier mijn leerlingen de kennis over de Nederlandse taal bij te brengen. 

Het idee om je leven beter en completer te maken heb je waarschijnlijk al langer. Probeer om dat in je hoofd al een beetje in te delen voordat je aan de bootcamp begint, dan kun je tijdens je traject al snel heel gericht aan de slag gaan met waar je je in wilt ontwikkelen. Soms vragen anderen: houd je het nog vol? Dat is bemoedigend bedoeld, maar je moet het ook niet spannender maken dan het is. Ik heb er ontzettend veel plezier in en zit echt op mijn plek.