Oscar Aarns

Direct naar de doorbraken van Oscar? Klik hier!

Na een carrière van 22 jaar in de verzekeringsbranche, kwam ik in een burn-out terecht. Het werk bracht mij geen plezier meer en ik liep vast. De burn-out hield me tegen om een andere keuze te maken, maar was ook tegelijkertijd de trigger om echt goed na te denken over welke kant ik op wilde, want dit werk was het niet meer. Met mijn coach Rico ben ik, voordat ik aan de bootcamp van De Buitenboordmotor begon, aan de slag gegaan (reset coaching). Ik wist inmiddels al dat ik niet dezelfde sector terug in wou, maar wist nog niet waar ik naar op zoek was. Via Paul, een bekende en tevens coach, ben ik bij De Buitenboordmotor terechtgekomen. Ik had een wildcard gekregen waardoor ik mocht deelnemen aan de proeftuin van De Buitenboordmotor. Dit sloot mooi aan bij mijn reset coaching traject waar ik al mee bezig was, dus ik dacht: waarom niet. De stoute schoenen aangedaan en gestart met de bootcamp!

Bij het starten van de overstap kwam ik toch voor onzekerheid te staan. Wat gaat eruit komen, hoe ga ik dat voor elkaar krijgen, wie zit er op mij te wachten? Ik ben van: “eerst zien, en dan geloven”. Want je geeft er ook echt veel zekerheden voor op. Het voelde als oude schoenen weggooien voordat ik een nieuw paar heb. Na een paar jaar verlopen de verzekeringspapieren wat maakt dat je niet zomaar kan terugkeren, aangezien dat betekent dat je jezelf weer opnieuw zult moeten opleiden. Ik bevond me in een tijd van onzekerheid, maar ook een tijd met nieuwe kansen.

Tijdens het proeftuintraject hebben de coachdagen op locatie mijn buddy-schap met Edith in de proeftuin me veel gebracht en geholpen. In deze gesprekken is op een gegeven moment heel duidelijk geworden dat ik een mensen mens ben en met name met kinderen moet gaan werken. Dit heb ik op een gegeven moment omarmd, maar ik durfde nog niet de stap te zetten. Ik heb nog een commerciële functie, in een heel andere sector geprobeerd, maar kwam er al snel achter: ik wil dit echt niet meer. Tijdens de workshops binnen de proeftuin vielen ICT en techniek voor mij af. Zorg en onderwijs kwamen daarentegen bij mij sterk naar voren. Ik heb altijd al affiniteit gehad met kinderen en sinds een aantal jaren ook met het begeleiden van hen door middel van sport en hobby’s, zoals ik al doe bij de hockeyclub als teamcoach. Ik merk dat ik van nature geneigd ben om naar kinderen toe te gaan, hen te begeleiden en actief deel te nemen aan hun ontwikkeling. Dit heeft mijn keuze voor het onderwijs eigenlijk al onbewust bepaald. Door mijn netwerk in te zetten, koffie gesprekken te voeren en mee te lopen op basis- en voortgezet-onderwijs scholen kwam bij mij naar voren dat ik naar het basisonderwijs wilde.

Toch zat er ook genoeg twijfel: hoe zit het financieel, hoe ga ik dit qua opleiding doen? Ik heb de pabo onderzocht, maar financieel was dit niet te bolwerken. De Buitenboordmotor heeft mij toen gewezen op de Ad PEP (Pedagogisch Educatief Professional) opleiding, 1 dag studie, 3 dagen betaald werken. Het UWV betaalt de opleiding. Dit zorgde voor rust en duidelijkheid, mijn keuze was gemaakt. Ik heb vervolgens 50 basisscholen aangeschreven om een baan te vinden. Hieruit een heel prettig contact gehouden met de scholen en tijdens een gesprek ben ik geattendeerd op het speciaal basisonderwijs. Zo ben ik op een gegeven moment gewezen op een vacature in het speciaal onderwijs. Na deze sollicitatie ben ik, zonder de juiste papieren, aangenomen binnen het speciaal basisonderwijs bij SBO de Lings. Vanuit wie ik ben, wat ik wil, en wat ik kan. Vanuit mijn kwaliteiten! Dit vind ik tot op de dag van vandaag nog steeds onwerkelijk en erg bijzonder.

Mijn werk geeft mij nu voldoening. Ik kan iets bijbrengen aan de kinderen, er voor ze zijn en ze met de juiste bagage op de toekomst voorbereiden. Ik ben nu een vliegende keep tussen twee klaslokalen en ben met van alles bezig. Mijn werk is nu dynamisch en veel fysiek bezig zijn! Geen dag is hetzelfde. Daarnaast ga ik creatief met de kinderen om. Ik leer ze spelletjes, lezen en rekenen. We leren anders kijken, anders denken. Daarnaast heb ik een gevoel van vrijheid gekregen na mijn overstap. Ik voel dat ik van waarde ben, ik geef iets terug aan de maatschappij. Ik kan kinderen een betere toekomst geven. Ik kan een steuntje in de rug en luisterend oor zijn. Mensen helpen en begeleiden. Ik kan en mag mezelf zijn en word door de kinderen geaccepteerd. Soms vind ik het nog wel spannend: door vorige banen wacht ik soms nog wel op een negatieve afrekening. Doe ik het wel goed genoeg? Maar ik word nu juist volledig volwaardig gezien in mijn huidige rol, binnen het team en ik voeg echt iets toe volgens de mensen om mij heen.

Ik ben er trots op dat ik de stap überhaupt heb durven zetten! Ik heb de moed gehad om het roer om te gooien. Hierbij heb ik de steun van mijn familie, vrienden, mijn buddy, coaches en De Buitenboordmotor nodig gehad. Allen zijn een enorme ruggensteun geweest en hebben mij echt geholpen om deze stappen te zetten. Ze hebben in mij geloofd op momenten waar ik dat soms zelf (nog) niet deed! Uiteindelijk heeft de overstap mij thuis ook een leuker mens gemaakt: als vader en partner.

Durf! Voel aan je lijf en hoofd wat voor jou goed voelt en volg je gevoel. Ga iets doen waar je blij van wordt en wat je energie geeft. Zorg dat je een netwerk aan mensen om je heen hebt, want je hoeft het echt niet alleen te doen! Er zijn veel mogelijkheden qua hulp, en mensen willen je ook echt graag helpen. Praat veel met mensen en die je goed kennen, want zij zien vaak meer in wat jij kan dan dat je zelf ziet. En gebruik je netwerk! Heb daar ook lef in. Voer koffiegesprekken, stel je kwetsbaar op en ga het doen, blijf niet in je hoofd zitten. Trek de stoute schoenen aan en think out of the box! Je moet zelf je eigen weg bewandelen.